گياه لاله واژگون
 

اين گياه نه تنها گل زيبايي است بلکه خواص درماني متعددي نيز دارد. اين گياه گل اشک نيز ناميده مي شود و اين به خاطر اين است که مقداري شبنم در بين اين گل ها جمع مي شود و بعد از گل به پائين مي چکد. عمر اين گياه بسيار کوتاه است. از اوايل ارديبهشت ماه گل دهي اين گياه شروع مي شود و در فصل بارش تمام مي شود. خواص دارويي اين گياه اصولا در پياز اين گياه است. پياز اين گياه داروي موثري براي دردهاي رماتيسمي و دردهاي مفصلي و پاک کننده دستگاه کبدي است.
 

گياه گل خيار
 

اين گياه مصرف خوراکي ندارد و از کوبيده گل آن به عنوان يک نرم کننده پوست استفاده مي شود. گونه کوهستاني آن در ارتفاعات و گونه دشتي آن در جلگه ها و کف دشتها مي رويد و فصل گل دهي اين گياه از اواخر فروردين ماه تا پايان ارديبهشت ماه است.
 

گياه زنبق وحشي
 

اين گياه علاوه بر گونه وحشي اش که در کوهستانها مي رويد به صورت پرورشي در خانه ها و گلخانه ها نيز پرورش مي يابد. موارد استفاده اين گياه بدين صورت است که پياز گياه را از خاک خارج کرده و مي کوبند و درون پارچه اي قرار مي دهند و برروي مفاصلي که رماتيسم دارند مي بندند. مناطق رويش اين گياه در ارتفاعات 1500 متر مي باشد.
 

گياه خاکشير
 

اين گياه استفاده دارويي و غذايي دارد از جمله رفع کننده گرمازدگي و ضداسهال است. اين گياه اوايل بهار رشد مي کند و اواسط ارديبهشت ماه به گل مي نشيند و تا اواخر خردادماه دانه اين گياه که موارد استفاده زيادي دارد، قابل بهره برداري است. خاکشير از زمانهاي گذشته کاربرد داشته است و بهترين کاربرد آن به خاطر خاصيت ضدعفوني کننده اش مي باشد و براي ناراحتيهاي روده مثل اسهال و يا حتي يبوست مفيد است.
 

گياه گلرنگ وحشي
 

اين گياه از خانواده گل مينا يا مرکبات است. گلبرگهاي اين گياه قرمز و ارغواني رنگ است که به عنوان طعم دهنده غذا استفاده مي شود. از كلاله و گلبرگ اين گياه به عنوان يک رنگ گياهي استفاده مي شود. گياه مقاومي است و استفاده خوراکي براي دام ندارد و ظهور اين گياه در هر منطقه اي نشان دهنده تخريب اين خاک در منطقه است. فصل گل دهي آن از خردادماه تا تيرماه است.
 

گياه ريواس
 

گياه ريواس با برگهاي پهن و ساقه بلند و گل هاي خوشه اي در ارتفاعات و دامنه هاي شيب دار رويش دارد. خود ساقه اين گياه به صورت خام به عنوان يک ماده غذايي مطرح است. برگهاي آن نيز هم به صورت خام و هم به صورت پخته به عنوان خوراکي مصرف مي شود. طعم اين گياه ترش مزه و گس است. داروي خوبي براي بيماري هاي دستگاه گوارش از جمله اسهال مي باشد. اين گياه بخاطر داشتن ويتامينهاي Cو B و A مورد توجه است. همچنين اين گياه با خاصيتي که دارد لوزالمعده را وادار به ترشح انسولين مي کند که در بيماري هاي قندخون مورد توجه است. زياده روي در مصرف اين گياه اصولاً يک سري عوارض دارد، از جمله اينکه براي کليه و مثانه مشکل تراشي مي کند.
 

گياه موسير
 

اين گياه گونه هاي بسيار زياد و استفاده هاي خوراکي دارد. ريشه و پياز گياه بعد از انجام يکسري اقدامات خاص مورد استفاده قرار مي گيرد. بدين صورت که آنها را به شکل رشته هاي بسيار نازک درآورده و در مسير آب سرد قرار مي دهند تا تلخي که در پياز آن هست از بين برود، آنرا در آفتاب خشک مي کنند تا به عنوان چاشني غذايي مصرف شود. عمدتاً مناطق رويش اين گياه در غرب ايران، کوهستانها و مناطق برف گير مي باشد و فصل رويش اين گياه از اواسط فروردين ماه تا پايان خردادماه است. اين گياه به صورت محلي به عنوان مُلين، خلط آور و آرامش بخش استفاده مي شود.